روزی طبیبی هندی در مجلس منصور کتاب طب میخواند، در حالی که امام صادق(ع) در آنجا حضور داشت. چون از قرائت مسائل طب فراغت یافت، به امام ششم(ع) گفت: دوست داری از دانش خود به تو بیاموزم؟ حضرت فرمود: «نه، زیرا آنچه من میدانم از دانش تو بهتر است.» طبیب پرسید: تو از طب چه میدانی؟ حضرت فرمود: «من حرارت را با سردی و سردی را با گرمی، رطوبت را با خشکی و خشکی را با رطوبت درمان میکنم و مسئلة تندرستی را به خدا وا میگذارم و برای تندرستی دستور پیامبر(ص) را به کار میبرم که فرمود: «شکم، خانة درد است و پرهیز، درمان هر دردی است و تن را به آنچه خوی گرفته، باید عادت داد.»
طبیب گفت: طبّ جز این چیزی نیست. امام گفت: «میپنداری که من این دستورها را از کتابهای بهداشتی یاد گرفتهام؟ طبیب گفت: آری، امام فرمود: من اینها را از خدا فرا گرفتهام. تو بگو من از جهت بهداشت داناترم یا تو؟ طبیب گفت: البتّه من. امام(ع) فرمود: اگر این چنین است من از تو پرسشهایی میپرسم، تو پاسخ بده. طبیب گفت: بپرس.
تقریبا یک قرن قبل، اکثر داروهای مشهور امروزی از گیاهان تولید شده اند: همچون آسپیرین(ازپوست درخت بید) دیگوکسین ( ازگل انگشتانه) کینین ( ازپوست درخت سینکونا) و مورفین ( ازکوکنارمخدر). درحال حاضرشرکت های بزرگ داروسازی دنیا سلطه کاملی برگیاهان طبی در چهار گوشه کره خاکی دارند.
امروزه طب گیاهی چینی به لطف تبلیغات و فعالیت گسترده دولت چین جای خود را به خوبی درطب نوین غرب باز نموده است. هر چند که داروهای گیاهی ایران بسیار متنوع بوده و نیازمند بررسی های علمی و معرفی جهانی هستند.
اگر چه نحوه درمان های داروئی نوین و درمان های گیاهی به نظریکسان می آید اما تفاوت های عمده ای بین این دو وجود دارد: