عدس از نظر طب قديم ايران معتدل و خشك است و مانند ديگر گياهان پوست و دانه آن داراي اثرات متضاد يكديگر مي باشد . يعني پوست عدس گرم و خود عدس قابض است . بعبارت ديگر پوست آن ملين و مغز آن ضد اسهال مي باشد .

عدس يك غذاي كامل است و انرژي لازم را براي كارهاي بدني براي انسان تامين مي كند .

دانه ان دارای ویتامین های  ا  ب  و کمی  ث  می باشد و فلزاتی چون اهن و کلسیم و از همه بیشتر فسفر دارد پوست دانه های عدس ملین و مغز ان قابض است ابوالعلای معری گیاهخوار معروف ایرانی ان را به جای گوشت می خورد و ان را گوشت گیاهی لقب داده بود پوست ان گرم است

از رسول اکرم (ص) نقل است که عدسی به انسان رقت قلب می بخشد و انانکه عدسی می خورند می توانند به اسانی بگریند و بدین طریق عقده دل را بگشایند پس عدسی برای تسکین اعصاب موثر است عدس تقویت کننده مغز بوده حافظه را نیرو می دهد زیاده روی در خوردن عدس مخصوصا نوع نیم وحشی ان مولد سودا و غلیظ کننده خون و باعث دیدن خواب های پریشان و تشویش است همیشه ان را با سرکه یا مواد قندی مثل خرما و کشمش میل

نمایید و هیچگاه ان را با ماهی شور نخوریدعدس داراي خواص زير است:

1)عدس زياد كننده ترشحات شير است و مادران شيدره حتما بايد از آن استفاده كنند .

2)عدس را در كنيد و روي پوست ملتهب بگذاريد التهاب را برطرف مي كند .

3)براي درمان زخم هاي دهان و گلو و ديفتري عدس را پخته و آب آنرا غرغره كنيد . 

4)براي تقويت معده و برطرف كردن گاز معده عدس پخته را با سركه ميل كنيد .

5)آش عدس با روغن بادام براي دوران نقاهت بهترين غذاست.

6)پماد در عدس با سركه براي ترك دست و پا كه بعلت سرما عارض شده سودمند است .

7)عدس را مي توان بعنوان مسهل هم مصرف كرد چون داراي لعاب زيادي است كه در درمان ناراحتي هاي روده نيز موثر است .

8)عدس پخته را بعنوان مرهم براي زخم نيز مي توان بكار برد .

توجه:

عدس با تمام مزايايي كه درد نبايد زياد مصرف شود و در خوردن آن اسراف گردد زيرا اولا دير هضم است و توليد نفخ مي كند ثانيا قابض است و جريان خون را در رگها آهسته مي كند . البته مي توان براي جلوگيري از اين عوارض عدس را با روغن كنجد و يا روغن بادام و با سركه خورد . ضمنا عدس بعلت داشتن ميكروپروتئين براي افراديكه ناراحتي كليه مخصوصا تقويت كليه دارند زيانبخش است .